αναζητηση στο blog

29 Αυγ 2010

ΛιΖαΜοΝαΔιΚή Κυρία

Ερχόταν προς το μέρος μου με το ΛιΖαΜοΝαΔΙΚΟ της χαμόγελο. Την τεχνική sfumato, επάλληλες στρώσεις από μπογιά στην καθομιλουμένη, χρησιμοποίησε, αν όχι πρώτος ο Ντα Βίντσι, αλλά σίγουρα με πιο ευρηματικό τρόπο κληροδοτώντας στους επίγονους του, εμάς δηλαδή, τον πιο αναγνωρίσιμο πίνακα στην υφήλιο, την Τζοκόντα με το ομώνυμο χαμόγελο.

Θα πρέπει, εδώ, να διευκρινίσω ότι για την εν λόγω κυρία, που ήδη έχει πλησιάσει αρκετά, δεν υφίστατο μια τέτοιου είδους εφαρμογή για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ήταν πίνακας ζωγραφικής και ακόμα να αποκλείσω, μια και καλή, για όποιον διαθέτει φλεγματική διάθεση, ότι ουδέποτε έχει επισκεφτεί προθάλαμο σχετικό για την αισθητική βελτίωση του προσώπου της, παρά τα χρονάκια της, οποιουδήποτε πλαστικού χειρουργού. Τελεία και παύλα.

Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να σας ομολογήσω τις σκέψεις που στιγμιαία κατάκλυσαν το κεφάλι μου, όσο η εν λόγω κυρία πλησιάζει, και που εκ των υστέρων αποδείχτηκαν, όπως οι πιο πολλές βεβιασμένες γρήγορες ματιές σ’ ένα θέμα, ανυπόστατες. Και που θα μας βοηθήσουν να κόψουμε δρόμο στην αφήγηση, και αμέσως μετά να οδηγηθούμε στο «ζήσαμε εμείς καλά και εκείνη…»

Ούτε καθρεπτίστηκε πάνω στο δικό της πρόσωπο η δική μου καλή διάθεση, βρισκόμουν βλέπετε σε καλοκαιρινή άδεια, κάποιας στιγμιαίας αντανακλαστικής κίνησης ασυνείδητης μεν, όπως αυτή του χασμουρητού, όταν κάποιος από την παρέα ανοίξει το στόμα αμέσως κάποιος άλλος συνδαιτυμόνας θα επαναλάβει τη μιμητική αυτή κίνηση συνοδευόμενη πάντα, η κίνηση για λόγους ευπρέπειας δεν πάει ποτέ μόνη της, με την παροιμιώδη φράση, «Αχ ανάθεμά σε, με κόλλησες!».

Ούτε από την άλλη αποτελεί, η εν λόγω κυρία, γόνο αριστοκρατικής φάρας, έτσι ώστε να εμφανίζεται στα μάτια μας ως φωτεινό παράδοξο στη γενικευμένη μουντρουχαλιά, αποτέλεσμα ενός χαμηλού οικονομικά βαρομετρικού που πνέει εδώ και καιρό πάνω από τα κεφάλια μας.

Θα πρέπει εδώ να σταθείτε διακριτικά πίσω, η κυρία περνάει δίπλα μου, Καλημέρα σας, λέει με το αφοπλιστικό της χαμόγελο σκοτώνοντάς με γλυκά, Καλημέρα και σε σας, αντιγυρίζω με το πιο μειλίχιο ύφος, προσπαθώντας να ανταποκριθώ στο μέτρο αυτής της γλυκύτητας, Τι κάνετε, ρωτάει και κοντοστέκεται, Πολύ καλά, εσείς, απαντώ και τότε μόνο αντιλαμβάνομαι την παρουσία της γυναίκας που συνοδεύει φαινομενικά τη ΛιΖαΜοΝαΔιΚή κυρία, γιατί πιο βαθιά κάτω από αυτόν τον επιδερμικό εναγκαλισμό ουσιαστικά την καθοδηγεί.

Πάει καιρός που κάποιος που δεν γνωρίζω, κάποιος ξένος, χωρίς προφανή λόγο με καλημερίζει, γι’ αυτό στην ανάμνηση αυτή της απρόσμενης συνάντησης με τη ΛιΖαΜοΝαΔιΚή Κυρία, θα της ευχηθώ να απαντά στο δρόμο της, σ’ αυτούς τους ανέφελους μακρινούς περιπάτους της, μια ευπρόσδεχτη Καλημέρα.
Γιατί, ΌΣΟΙ κόσμοι κι αν υπάρχουν, ΌΣΟ διαφορετικοί κι αν είναι, η καλημέρα έχει την ίδια αξία.

linkwithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...