αναζητηση στο blog

2 Ιουλ 2010

ΡΩΜΑΙΟΣ & ΙΟΥΛΙΕΤΑ Vs ΚΑΖΑΝΟΒΑ

Κατά βάθος, πάντα, ήθελα να ήμουν ΚΑΖΑΝΟΒΑΣ. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια ηρωίδα με την ίδια ελεύθερη ερωτική φύση τού Καζανόβα και δεν ξέρω κι αν υπάρχει, γιατί όλοι οι διάσημοι λογοτεχνικοί ήρωες είναι ΑΝΤΡΕΣ (αν κάποιος σκεφτεί, παρακαλώ, να με διορθώσει).

Βάθος, πολύ, απύθμενο βάθος που δεν αφήνει να φτάσει στην επιφάνεια αυτή η επαναστατική φωνή. Μένει εκεί κάτω να αναπαράγεται ερήμην μου.

Θα ήταν αρκετό, έστω, να έχω λίγο από το σθένος της ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΩΒΟΥΑΡ, αν και πιστεύω κατά βάθος - για ακόμη μια φορά αυτό το βάθος! - ότι ήταν ερωτευμένη με τον ένα και μοναδικό φίλο, σύντροφο, εραστή ΣΑΡΤΡ. Αυτή βέβαια είναι προσωπική μου εκτίμηση και πιθανότατα λανθασμένη.

Αντί να γυρνώ σαν την άδικη κατάρα πίσω από τους μεγάλους έρωτες που κατά βάση ήταν όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, ανεκπλήρωτοι, θα ήθελα να μπορώ να γεύομαι κάθε φόρα τον καινούργιο έρωτα σαν να ήταν η πρώτη φορά.

Βαρέθηκα να τρέχω πίσω από τον Ερωτόκριτο & την Αρετούσα, την Άννα Καρένινα & τον Βρόνσκι, τον Μιμίκο & την Μαίρη και άλλους πολλούς.

Σαν Ιουλιέτα που ήθελε να είναι Καζανόβας ομολογώ ότι βαρέθηκα, κουράστηκα!

Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι είναι αυτό που συντηρεί αυτή την εμμονή, ο έρωτας ή το ανεκπλήρωτο τού έρωτα;

Αυτός που ονειρεύεσαι και σκέφτεσαι ή η φαντασία (100.000 περίπου μικρές, μικροσκοπικές συνάψεις του εγκεφάλου);

Αυτό που θα μπορούσε να συμβεί και δεν συνέβη ή αυτό που φαντάζεσαι ότι θα μπορούσε να γίνει.

Μήπως όλα είναι θέμα οπτικής; Κι αν ναι, πρέπει να αλλάξω τρόπο που σκέφτομαι ή να μεταφερθώ σε κάποιο άλλο σημείο από αυτό που κοιτώ τα πράγματα.

Να αφήσω αυτή την αδύναμη φωνή μέσα μου να βγει ή θα τρέξω στην ευθεία του δρόμου και στη στροφή θα κοιτώ από τη γωνία πίσω;


Στο επόμενο: ΓΑΜΟΣ Vs ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΧΕΣΗΣ




2 σχόλια:

  1. Δεν είμαι ο ιδανικός άνθρωπος για να απαντήσω στους προβληματισμούς αυτούς για πολλούς λόγους, που όσοι με ξέρουν προσωπικά τους γνωρίζουν!
    Πιστεύω ότι ο έρωτας δεν πρέπει να αποκλείει την ατομική ελευθερία - ακόμα και μέσα στη σχέση. Αν μπορέσει ποτέ ένα ζευγάρι να βρει την ισορροπία αυτή, τότε (πιθανότατα) μπορεί να φύγει το αίσθημα του τυχοδιωκτισμού!
    Κατά τα άλλα για μένα τα λογοτεχνικά ζευγάρια που αναφέρεις σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πρότυπα!
    Καλή τύχη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν υπάρχουν "ιδανικοί άνθρωποι", όλοι είμαστε εφήμεροι. Σ' αυτό το προσωρινό,μικρό διάστημα που μου απομένει θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη των άλλων. Είναι και ο λόγος που γράφω.
    Ο έρωτας από τη φύση του δεν αποκλείει, πράγματι, την ατομική ελευθερία, το κάνουν όμως οι άνθρωποι στο όνομά του. Το έχω κάνει κι εγώ.
    Όσο για τις ισορροπίες δεν ξέρω, στον έρωτα και όχι στην αγάπη, αν μπορούν να υπάρξουν μέσα στην παραφορά του συναισθήματος.
    Θα μιλήσω για επιρροές και όχι για πρότυπα για τα ζευγάρια που μαζί τους μεγάλωσα.
    Επιρροές που ευτυχώς η επόμενη γενιά από τη δική μου δεν θα τις έχει.
    Σε ευχαριστώ για την ευχή, αλλά δεν πιστεύω στην συγκεκριμένη θεά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

linkwithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...